رڻ

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

رڻ

S रिणु s. m.: A wilderness, desert or waste of salt earth, waste. Injury, destruction, evil. The black mark of a bruise or blow, a bruise. Field of battle.

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

رڻ

رڻُ جمع رڻَ: ذ. ث. سن. رَڻ = جَنگ جنگ ، جَدل ، جهيڙو ، جهَٽو ، مقابلو ، ويڙهه ، رَزم ، يُڌَ ، جُڌ ، لڙائي ، معرڪو ، ڪاهه. عظيم جنگ. جنگ جو ميدان ، لڙائيءَ جو ميدان ، رَنُ ڀُوم ، رَڻُ ڀُومِي ، ميدان جنگ. جيئن ”رَڻُ گَجِي راڙهو ٿيو“ شاهه.

رِڻُ جمع رِڻَ: ذ. سن. آرڻِي < رَڻ = رِڻ پٽ صحرا ، بيابان ، ويرانو ، ارءُ ، آوازُ ، جابانُ ، دشت ، برپٽ ، ٿَرُ بَرُ ، سُڃَ. غيرآباد ، اُجاڙ ، ڀِينگَ ، بياباني ، ويراني. بربادي ، تباهي ، ظلم ، قَهَرُ ، انڌيرُ ، ناانصافي ، بي انصافي ، هاڃو ، ناحق ، ستياناس. جنگ ، جنگ جو

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

سرائڪي سنڌي لغت مان: