ڪنهن اڳرائي پسند ڌُر جي سياسي ۽ نظرياتي يا معاشي اثر کي ڦهلجڻ کان روڪڻ يا گهٽ ۾ گهٽ محدود ڪرڻ جي حوالي سان هي اصطلاح ڪتب اچي ٿو. ان سلسلي ۾ کُليل ۽ ڳُجهن اُپائن کان سواءِ اڳرائيءَ جي صلاحيت ، سفارتي دٻاءَ ، معاشي پابندين يا فوجي مداخلت سميت ڪئين قدم ممڪن کڄي سگهن ٿا . خاص طور تي پرڏيهي پاليسيءَ جي حوالي سان انتهائي اهم ثابت ٿيل هيءُ اصطلاح ٻي عالمي جنگ کان وٺي سوويت يونين جي ٽُٽڻ تائين سوويت يونين جي سياسي اثر کي محدود ڪرڻ واري جاکوڙ آمريڪي پرڏيهي پاليسيءَ جو هڪ اهم عنصر رهيو آهي . آمريڪا جي لائق سفارتڪار جارج-ايف ڪينن (George F. Kenaan) طرفان استعمال کانپوء هي اصطلاحِ سوويت -آمريڪي تعلقات جي هر تذڪري ۾ شامل رهيو. ان اثر هيٺ ئي جارج ڪينن اڳتي هلي ”مارشل رٿا“ جوڙڻ ۾ اهم ڪردار ادا ڪندي چيو ، ته سوويت اثر کي اولهه يورپ ۾ روڪڻ لاءِ ضروري آهي ته اُتي معاشي بهتريءَ لاءِ قدم کنيا وڃن. اڳتي هلي هي اصطلاح آمريڪي صدر هيري ٽُرومن ايترو ته ورجايو ، جو اهو سندس نظريي جو اهم پهلو بڻجي پيو . ان کانپوءِ مُختلف وقفن سان هي اصطلاح صدر رونالڊريگن، صدر ڪلنٽن ۽ صدر بُش به تمام گهڻو ۽ مُختلف معنائن ۾ استعمال ڪندا رهيا. ان ئي پاليسيءَ لاءِ آمريڪا پاران صدر ٽرومن جا اصول، مارشل رٿا، سيٽو ۽ سينٽو وغيره جهڙا حربا استعمال ڪيا ويا. ان کان علاوه ٽين دنيا جي ملڪن کي سوويت يونين تي ڀاڙڻ کان روڪڻ لاءِ کين تمام گهڻي اقتصادي امداد به ڏني وئي . هيءَ پاليسي 1947ع کان 1991ع تائين جاري رهي ۽ ڀونوچ سمنڊ ۾ آمريڪي سامونڊي فوج جي سرگرمين، ترڪي ۽ يونان واري ڦڏي، ويٽنام ۾ آمريڪي مداخلت ۽ افغانستان ۾ سوويت مخالف حڪمت عمليون جوڙڻ ان پاليسيءَ جا خاص پهلو آهن. 1960ع جي ڏهاڪي کان 1991ع تائين شدت واري مرحلي ۾ پهتل ‘همسري’ واري پاليسي ( Deterrence) به ان خيال جي عڪاسي ڪري ٿي