جي

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

جي

जी prep.: Fem. of जो جو of, used when qualifying a feminine noun in the nom. sing. inter. Sir, madam, a title of respect. The inflection of the noun it follows is sometimes affixed to it, as पंडित जिनि खे चिआंईं پنڊِت جِن کي چِيائِين He said to the pundits.

जे: The inflected form of जो جوof. The nom. plu. of जो جو who. conj. If, although.

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

جي

جِي: ذ. اِثبَاتِي جوابي لفظ ظرف هائو ، هان ، حالت اضافت ۾ ”جو“ جي مؤنَث صورت ، سَڏَ ڏيڻ جو لفظ.

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

مفصل سنڌي لغت مان؛

جي

اعرابن سان:جي: ]ظرف[ جيڪڏهن، اگر

’پَڙاڏو سوئي سَڏُ، وَرُ وائيءَ جو جي لَهِين‘ (شاهه/ڪلياڻ)

-’جي محفل مچايان ته مهمان ٿي آ‘ (استاد بخاري)

اعرابن سان:جي: ]ضمير اشارو[ جيڪي، اُهي

’آيَل اُن وسهان، هنجون جي هارِين‘ (شاهه/ يمن ڪلياڻ)

* جو ڪجهه، جملي، سڀ، هر ڪوئي

’اَگھا ئي سگھا ٿيا، جي ويٺا وٽ ويڄن‘ (شاهه/يمن ڪلياڻ)

اعرابن سان:جِي: ]ا - مذ[ اِثبَاتِي جوابي لفظ، سڏ ڏيڻ جو لفظ

* ]ظرف[ هائو، هان

* ]ح - جملو[ حالتِ اضافت ۾ ’جو‘ جي مؤنَث صورت

اعرابن سان:جِي: ]ا - مذ[ جناب، صاحب، محترم (ڪنهن نالي يا عهدي جي پٺيان تعظيم طور استعمال ٿيندڙ لفظ؛ جيئن ’صاحب جِي‘،’شاهه جِي‘، ’بابا جِي‘ وغيره)

اعرابن سان:جِي: ]ا - خاص[ انگريزي الفابيٽ جو ستون اَکر

* ]انگ: [G

مخففن جي سمجھاڻي

اسم تصغير (ا – تصغير)، اسم حاليه (ا – حاليه)، اسم خاص (ا – خاص)، اسم عام (ا – عام)، اسم فاعل (ا- فاعل)، اسم مصدر (ا – مص)، اسم مفعول (ا – مفعول)، حالت جري (ح – ج)، حالت فاعلي (ح – ف)، حالت مفعولي (ح – م)، حرف جر (ح – جر)، حرف جملو (ح – جملو)، حرف ندا (ح – ندا)، صفت (صفت)، فعل (فعل)، فعل لازمي (فعل لازمي)، فعل متعدي (فعل متعدي)، فعل متعدي بالواسطه (فعل متعدي بالواسطه)، فعل مجهول (فعل مجهول)، مذڪر (مذ)، مؤنث (مث)، واحد (و)، جمع (ج). -’مفصل سنڌي لغت‘ ۾ مختلف ٻولين ۽ لهجن جون نشانيون هيٺينءَ ريت ظاهر ڪيون ويون آهن. اترادي لهجو (ات)، اپڀرنس (اپ)، انگريزي (انگ)، براهوي/بروهڪي (بر)، بلوچي (ب)، ترڪي (تر)، ٿري (ٿ)، پراڪرت (پرا)، پشتو (پش)، پنجابي (پنج)، جتڪي لهجو (جت)، جپاني (جپ)، چيني (چ)، روسي/رشين (رش)، سرائيڪي (سرا)، سنڌي (س)، سنسڪرت (سن)، عربي (ع)، فارسي (ف)، قديم سنڌي (ق - س)، ڪڇي (ڪ)، ڪوهستاني لهجو (ڪوهه)، گجراتي (گ)، لاڙي (س.ل)، لاسي (لس)، مارواڙي (ما)، هندڪو (هه)، هندي (هند)، يوناني (يو)

سرائڪي سنڌي لغت مان: