[ا - مث؛ مذ] درياهه جي پاڻي يا وهڪري جي اونهي کاڌ وارو هنڌ (جنهن ۾ درياهه جي لاٿ بعد به پاڻي بيهي رهندو آهي)، درياهه جي وهڪ وارو پاسو، درياهه جو اونهي پاڻي وارو هنڌ (جتان ٻيڙيءَ کي سولائي سان ڪڍي نه سگهجي)

’نه ڪنهن جهول َ جهلِي، هئـِي سمن پوري سهـِڻي‘ (شاهه)

* هڪ هنڌ بيٺل اونهون پاڻي

* هيٺاهين زمين، جهِم

* پهراڻ وغيره جو آڳو کولي جهلڻ

* دامن، پلئه، پلاند، چولي يا پهراڻَ وغيره جو اڳيون پاسو (جيڪو ڪنهن شيءِ وٺڻ لاءِ دامن کان جهلبو آهي)

’جَھليم هـُنَ کي جھولَ ۾، وِجِھي ڳچِيءَ ڳَٽُ‘ (شيخ اياز)

* هنجَ، جهول، گودِ، جھولي، آغوش

’تنهن کي گندري چوڻ گناهه، جنهن جي جهوليءَ چنڊ ُ جهلِي پيو‘

* ڪپڙي جو ٺهيل ڳوٿرو (جنهن ۾ ساڌُو فقير خيرات وٺـن)، بگري

* ڏَهَر جو هيٺاهون وڻراهه وارو ڀاڱو

* [س/ٿ]

* مڙهو

* [س/ٿ]

* ڊيگهه، گهير، ويڪراڻ، خلاصائي (ڪپڙي ۾)

* ڍلائي (ڳالهائڻ ۾)

* اُهو چندو جو هندو فقير مهاديو جي نالي ۾ وصول ڪندا آهن

* آکيرو

* ڪپڙي مان ٺاهيل ڪانڀَ، جهول، جهِڪاڻِ، هيٺاهين

* ]مجازاً[ خامي، اوڻائي، گھٽتائي

’هن جي ڳالهين ۾ ڪافي جھولَ آهن‘ (جملو)

* [صفت] ڍرِي، سست