جهل

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

جهل

झिलु s. f.: Name of a small jungle shrub from which tooth cleaners are made Indigofera Pauciflora A kind of water plant used as a vegetable.

A जहलु s. m.: Passion, anger. Blockishness, stupidity.

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

جهل

جهُڪَلَ (ڪ): ث. صفت. ڏُٻري ، اَڀرِي چوپائي.

جَهَلُ: ذ. [ع. جَهل] بي علمي ، جهالت ، ڄَٽپڻو. ناداني ، اڻ ڄاڻائي. بي وقوفي. جوشُ ، جذبو. ڪاوڙ ، غُصو.

جهَلَ جمع جهَلُون: ث. مصدر. ”جهلڻ“ مان اسم. روڪ ، رنڊڪ. پڪڙ. پَلَ ، منع ، ممانعت. بندش. آڏَ ، آڌر. شڪار واسطي وڻ جي ڏارن تي ٻڌل پينگهي مثل جهولِي. گُڏڻو. ٻاٻرو جهنگ. چوپائي مال جي روڪ لاءِ ٺاهيل واڙو. جنڊيءَ ۾ کتل لوهه جي سِيخ. اُها ٻڪري جا لَڳُ يا ٻوڪُ نه ڪري ، اها ڪاٺي جي

جهُلَ جمع جُهلون: ث. [ع. جُل َّ] غاشيو ، بالاپوش ، سينگار لاءِ اٺ جي پٺيءَ تي وجهڻ جو هڪ ڪپڙو جو هيٺ تي لڙڪندو آهي. ڀَرتُ ڀريلُ رنگين ٽُڪريُنِ سان ڪپڙو جو اُٺ، ڍڳي وغيره تي پٺي ڍڪڻ خاطر وجهجي. ڍَڪُ ڪپڙي جو. [ڍاٽڪي] پَٿراڻِي، وِهاڻي وغيره جي ڇَو ٿ.

جهِل: ث. هڪ سائو ٻوڙو جنهن جي پنن جي بهترين ڀاڄي ٿئي.

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

سرائڪي سنڌي لغت مان: