ث. [سن. تَرڪَ = نظر ۾ رکڻ؛ ف. تَڪِيدَن = پوريءَ طرح سان نظر مان ڪڍڻ، جانچڻ] نظر ، نگاه. جانچ. ويچار واري جانچ ، ڪَٿ جي نگاهه. ڪَٿ ، اندازو ، ٽل. اٽڪل روءِ تور. اندازي موجب پتي. خيال ، پور. جُوجڪي.

ذ. [سن. تَڪش = ٽُڪر ڪرڻ؛ ف. تِڪَه = ٽڪرو] ڀاڱو ، ٽڪر ، حصو. ماپَ ، ڪَڇ. ونڊ ، ورڇ. ڪپڙي جو ٽُڪرو ، ڏَرُ. شهر جو ڀاڱو. زمين جو آباد ٽڪر. ٻن ٽن تپن جي گڏيل ايراضي. ميمبر يا ميمبر جي چونڊ خاطر مقرر ڪيل آبادي يا ايراضي.

ث. پکيءَ جو هڪ قسم. گاهه جو هڪ قسم Ecliُtaُrostrate.

ث. [سن. تِگَ = هيٺ گهِلڻ، لهوارو ٿيڻ] ڳِيتَ. يڪدم ڳِيهڻ جي حالت. يڪساهي پيڻ جو نمونو. وڏو ڍُڪ ، ٻُٽُ ت. ٽُڪر ، ڳَڀو ، ڳَترو ”تِڪُون ڪري تور محبت جي ميدان ۾“ خانه زئي.

ث. ٻن چئن لفظن جي موزون سِٽَ. بيت جي سِٽَ. مصرع جو حصو. اهڙا الفاظ جن ۾ وزن ۽ قافيو هجي. شعر يا نثر جا موزون لفظ جي زبان تي چڙهي وڃن.