دنيا ۾ تيل جي اوچتي ۽ تمام گهڻي قيمت وڌڻ جي ڪري هر شئي جي قميت تي سڌيءَ يا اڻ سڌي طرح وڏو فرق پوي ٿو، جنهن ڪري ڪيترن هنڌن تي سياسي ۽ معاشي بُحران جنم وٺن ٿا. ويهين صديءَ ۾ پهريون دفعو تيل جي قيمتن ۾ اوچتي واڌ 74-1973ع ۾ ٿي، جڏهن ”آرگنائيزيشن آف پيٽروليم ايڪسپورٽنگ ڪمپنيز“ (OPEC) کُليل منڊيءَ ۾ تيل جي فراهمي ۾ گهٽتائي آندي. ٻيو دفعو 1979ع ۾ اهڙي صورتحال پيدا ٿي، جڏهن ايران ۾ اسلامي انقلاب آيو ۽ ايران توڙي ايراني نار جي ملڪن ۾ قائم تيل پيدا ڪندڙ پرڏيهي ڪمپنيون بند ڪيون ويون. ٽيون دفعو تيل جون قيمتون سعودي عربيه جي طرفان 1985ع ۾ وڌايون ويون . جيئن ته ان وقت سعودي عربيه ئي سڄي دنيا ۾ وڌ ۾ وڌ تيل فراهم ڪري رهيو هو ، تنهنڪري سعودي سرڪار ان هڪ هٽيءَ جو فائدو وٺڻ ٿي چاهيو. انهيءَ صورتحال مان گُذرندي، اولهه جي ملڪن تيل کي سياسي يا معاشي هٿيار بنائڻ واري عمل کان بچڻ خاطر تيل جي پيداوار ۾ عالمي سطح تي اضافي ۽ تيل جي متبادل توانائيءَ جي وسيلن کي ڳولڻ لاءِ ڪوششون ورتيون. ان سلسلي ۾ مُختلف ”گهڻ قومي ڪمپنين“ جي تعاون سان ”انٽرنيشنل انرجي ايجنسي“ (IEA) جو بنياد به رکيو ويو. جنهن جي ڪوششن ۽ پاليسين سان 1985ع کان تيل جي قيمتن ۾ هڪدم ۽ اوچتو ڪو وڏو اضافو نه آيو، پر اڳتي هلي 08-2007ع ۾ تيل جون قيمتون هڪ ڀيرو ٻيهر عالمي منڊيءَ ۾ تمام گهڻيون وڌي ويون. جنهن سان سڄي دُنيا، خاص طور غريب مُلڪن جي معيشيت تمام گهڻي بحران ۾ اچي وئي، ڇاڪاڻ جو تيل جي لهندڙ چڙهندڙ قيمتن جو سندن سياست ۽ معاشيات سان ڪافي گهرو واسطو رهيو آهي. توانائيءَ جو اهم ذريعو هُجڻ سبب، تيل جي وسيلن کي حاصل ڪرڻ خاطر دُنيا جي ملڪن وچ ۾ وڏيون جنگيون به لڳيون آهن، ته بين الاقوامي سطح تي ڇڪتاڻ ۽ چٽاڀيٽيءَ جو ماحول به جُڙيو آهي. جيتوڻيڪ ٻئي طرف ماحول کي صاف سٿري رکڻ لاءِ جاکوڙيندڙ دُنيا جي عالمن، محققن ۽ ماهرن طرفان تيل ۽ اُن سان لاڳاپيل ٻين وکرن جو استعمال گهٽائڻ جون صلاحون ڏنيون آهن، پر اڃا تائين تيل ۽ ان جي اگهن جي مقرري، دنيا جي معيشيت ۽ سياست ۾ تمام گهڻي اهميت رکن ٿا.