تنگ

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

تنگ

P तंगि adj.: Tight, narrow, straight, confined, distressed, annoyed, in difficulties or want.

P तंगु s. m.: A small saddle girth.

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

تنگ

تَنگ: صفت. [ف] سوڙهو. جڪڙيل ، ڀِتل. ٿوري جاءِ. ننڍو رستو. گهٽيل. ٿورو. ناڪافي ، اڻپورو. ڪَڪ ، خفي. پريشان. تڪليف ۾. غريب ، محتاج. سخت پختو. تنگ اچڻ.

تَنگَ جمع تَنگَون: ث. ڇِڪَ ، سَٽَ. ڊوڙ. تڪليف ’تيلاهين تنگون ڪريين، جيلاهين تون جُوءِ“ شاهه.

تَنگُ جمع تَنگَ: ذ. [ف] گهوڙي جو هڪ سنج ، چمڙي ۽ سُٽ جو پٽو جنهن سان هنو، گهوڙي جي پٺيءَ سان سوگهو ٻڌجي. اُٺ جي پاکڙي کي مضبوط ٻڌڻ لاءِ سُٽ، ڏاس يا نَهوَرَ جو پٽو. ڪشالو ، محنت ، سختي. فاقو ، لنگهڻ. تڪليف. اُڃ ، اوسو. گهيڙ ، گهاٽ ، لنگهه ”انڌي وَڇُون، ڪنڌيءَ وَڇون، تنگئ

تَنگَ (ٿ): ث. جيت جو هڪ قسم.

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

تنگ سان لاڳاپيل لفظ