تحليل

ميڊيڪل (طب) جي ڊڪشنريءَ مان :

تحليل

تحِليل (حل ٿيڻ، ڳرڻ): dissolution, digestion

:جامع سنڌي لغات ۾

تحليل

تَحلِيل: ث. [ع. حَلَ = ڇڊو ڪرڻ، ڳارڻ < تَحلِيل] حل ٿيڻ جي حالت. جُزن ملڻ جي حالت. ڪنهن ڌاتوءَ جي ڳرڻ جي حالت. ڳارو ، آئُٽَ. پيهي يا ڳاري جذب ڪرڻ جي حالت جيئن جملي شيون پاڻ ۾ ملي جذب ٿي وڃن. هاضمو ، ڳارو کاڌي جو پيٽ ۾. جزا کولڻ ، ڪنهن شيءِ جي جزن کي ڌار ڌار ڪ

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

مفصل سنڌي لغت مان؛

تحليل

اعرابن سان:تحلِيل: [ا - مث] حل ٿيڻ جي حالت، جزن ملڻ جي حالت، ڪنهن ڌاتوءَ جي ڳرڻ جي حالت، ڳارو، آئٽ، پيهي يا ڳاري جذب ڪرڻ جي حالت (جيئن جملي شيون پاڻ ۾ ملي جذب ٿي وڃن)

* هاضمو، ڳارو (کاڌي جو پيٽ ۾)

* جزا کولڻ، ڪنهن شيءِ جي جزن کي ڌار ڌار ڪرڻ جي حالت، حل، ڀڃڻي

* ]ع: حل (= ڇڊو ڪرڻ، ڳارڻ) < تحلِيل[

* حلال ٿيڻ جي حالت، ذبح، جائز، حلال

* ]ع: حلل، تحلِيلا = جائز ڪرڻ، حلال ٿيڻ[

* حق، حق جو نالو، حق جو ذڪر

’ان جي تندن چيو ٿي تحليل، ذڪر هو ذاتي‘ (منٺار راڄڙ).

مخففن جي سمجھاڻي

اسم تصغير (ا – تصغير)، اسم حاليه (ا – حاليه)، اسم خاص (ا – خاص)، اسم عام (ا – عام)، اسم فاعل (ا- فاعل)، اسم مصدر (ا – مص)، اسم مفعول (ا – مفعول)، حالت جري (ح – ج)، حالت فاعلي (ح – ف)، حالت مفعولي (ح – م)، حرف جر (ح – جر)، حرف جملو (ح – جملو)، حرف ندا (ح – ندا)، صفت (صفت)، فعل (فعل)، فعل لازمي (فعل لازمي)، فعل متعدي (فعل متعدي)، فعل متعدي بالواسطه (فعل متعدي بالواسطه)، فعل مجهول (فعل مجهول)، مذڪر (مذ)، مؤنث (مث)، واحد (و)، جمع (ج). -’مفصل سنڌي لغت‘ ۾ مختلف ٻولين ۽ لهجن جون نشانيون هيٺينءَ ريت ظاهر ڪيون ويون آهن. اترادي لهجو (ات)، اپڀرنس (اپ)، انگريزي (انگ)، براهوي/بروهڪي (بر)، بلوچي (ب)، ترڪي (تر)، ٿري (ٿ)، پراڪرت (پرا)، پشتو (پش)، پنجابي (پنج)، جتڪي لهجو (جت)، جپاني (جپ)، چيني (چ)، روسي/رشين (رش)، سرائيڪي (سرا)، سنڌي (س)، سنسڪرت (سن)، عربي (ع)، فارسي (ف)، قديم سنڌي (ق - س)، ڪڇي (ڪ)، ڪوهستاني لهجو (ڪوهه)، گجراتي (گ)، لاڙي (س.ل)، لاسي (لس)، مارواڙي (ما)، هندڪو (هه)، هندي (هند)، يوناني (يو)

دفتري اصطلاحن جي ڊڪشنريءَ مان: