بند

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

بند

P S बंदि adj.: Bound, fastened, in captivity, shut, closed, ceased, stopped.

P S बंदु s. m.: A fastening, bond, imprisonment, confinement, restraint, a band for fastening. A dike, mound, embankment. A bundle of straw etc. a sheaf. The leaf of an account book. The loop to which the strings of a sittara are fastened at top. The gross amount of an a

S बिं॒दु s. f.: Semen virile.

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

بند

بَندُ جمع بَندَ: ذ. [سن. بَنڌَ = ٻَڌڻ. ف. بَستَن، بَنديدن = ٻَڌڻ] بندڻ يا بند ڪرڻ جي حالت ، ٻَنڌُ ، ٻَڌَ. روڪ ، جهل ، اَٽڪ. قيد ، جيل ”جي ڪر لڌائون، ته بنديءَ بند نه ساريو“ شاهه. منع ، بندش. پاڻيءَ جي اُٿل جي بچاءَ کان مِٽيءَ يا پٿرن جو بَندُ. پوک جو وڏو ٻنو ، ڪَڙَ. گوش

بُندَ: ث. ڏسو ”بُوندَ“.

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

ادبي اصطلاحن جي تشريحي لغت مان:

بند

(Stanza)

بند عام طرح شعر جي ٻن مصرعن/سٽن کي چئبو آهي. اصطلاحي معنيٰ ۾ نظم جي ترتيب ۽ خيالن جي با مقصد سٽاءَ يا مصرع بند سڏجي ٿو.. نظم جي سٽاءَ موجب بند ٻن، چئن، پنجن، ڇهن ۽ اٺن سٽن جو به ٿيندو آهي.

سرائڪي سنڌي لغت مان: