[ا-مذ] ٻاڻ ُ، تير، تُڪو، خُدنگ

* ]سن: بان [

’اوقابيل اکين ۾، توکي باري بان‘ (شاهه)

* هڪ قسم جو بارود وغيره سان ڀريل خدنگ (جيڪو جديد جنگي اوزارن جي ايجاد کان اڳ، جنگ دوران دشمن جي مورچن تي اڇلايو ويندو هو)، هوائي، هڪ هٿيار جيڪو اڇلائي هڻجي

* آتش بازيءَ جو گولو

* آواز

* ]هند: باني = ٻاڻي، واڻي[

* [ا-خاص] هڪ واهه جو نالو (تعلقو عمرڪوٽ)، جتان جي نوجوان رضا محمد بنگلاڻيءَ کي ڌارين شهيد ڪيو هو

هت ’بان‘ جي ڪپرين آيو هئين، بي ڏوهه نڌڻڪون گهايو وئين، او آزاديـن جـا مـتـوالا، او چـانـڊوڪـيـن جـا رکـوالا
(حليم باغي)

]ا - مذ[ رنگ، ورن ُ، چمڪَ دمَڪَ

* ]سن: ورن = رنگ[

* شڪل، صورت، بناوت، ڍنگ

* خاصيت، گڻ، عادت، خصلت، سڀاءُ، خـُو، ماهيت

* سڄ ڌڄ، وضع قطع، ويس

* پوش، ڍڪ، چوغو، وڳو، لباس

* هندن جي هڪ رسم (جنهن موجب گھوٽ ڪنوار کي شاديءَ کان اڳ ٽن کان يارهن ڀيرا وهنجاربو آهي ۽ ڪنوار کي ڪجھه ڏينهن گھر جي ڪنهن ڪنڊ ۾ وَنواهه ۾ ويهاري سندس جسم تي آٽڻ (ابٽڻ) مليو ويندو آهي)، پيٺي، ونواهه جي رسم

* اسم فاعل مرڪب ٺاهڻ لاءِ هڪ پڇاڙي (جيئن باغبان، دربان، وغيره، بان مان پڇاڙي باني پڻ ٺاهي ويندي آهي، جيئن باغباني، ميزباني، مهرباني، شطرباني وغيره )

* ]ف[