ايل

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

ايل

ईल s. f.: The first offer or refusal of any thing.

एल s. f.: See एलि ايلِ.

एलि s. f.: The seizing or taking people captive, pressing for forced labor, captivity, subjection.

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

ايل

ايلُ جمع ايلَ (ک.: ل ذ. صفت. [ع. عَولُ] باندي ، قيدي ”هو سمو ڄام سڀن جو، پر عشق کڻي ڪو ايلُ“ راڄن شاهه. [سن. ايلَڪَ = گهٽو] جهنگلي. ڌراڙ. رواجي ماڻهو.

اِيلَ: ث. [سن. ايڊڪ، ايلڪَ = گهٽو] هڪ قِسم جي رڍ. رڍ يا ٻڪري.

اِيلَ: ث. ڪنهن به شيءِ جي پهرينءَ سَٽَ آڇَ يا نابري. انڪار ، عدول توبهه ، زاري. آڻ ت ، بان. سُوءَ ، افسوس ڪ. سُوءَ ۾ رهڻ ڪري ڪن ڪمن جهڙوڪ سٺن طعامن کائڻ يا هار سينگار ڪرڻ کان پرهيز ڪ. پرهيز ، رک ”جن جي اڳ نه ڀڳي اِيلَ، تن جا مڇڻ راڄ رُلائين“ شاهه. سِرڻ

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

مفصل سنڌي لغت مان؛

ايل

اعرابن سان:اِيل: [ا- مث] هڪ قسم جي رڍ، رڍ يا ٻڪري.

* ]سن:ايڊڪ، ايلڪ = گهٽو[

اعرابن سان:اِيل: [ا-مث] ڪنهن به شيءِ جي پهرين سٽ، آڇ يا نابري.

* انڪار،عدول،توبهه،زاري.

* آڻ، بان.

* [س/ ات]

* سوءَ،افسوس.

* [س/ ڪوهه]

* سوءَ ۾ رهڻ ڪري ڪن ڪمن (جهڙوڪ سٺا طعام کائڻ يا هار سينگار ڪرڻ) کان پرهيز.

* پرهيز،رک.

* [س/ ڪوهه]

’جن جي اڳ نه ڀڳي اِيل، تن جا مڇڻ راڄ رلائين‘ (شاهه).

* سرڻ جو هڪ قسم، لاڳاپو.

مخففن جي سمجھاڻي

اسم تصغير (ا – تصغير)، اسم حاليه (ا – حاليه)، اسم خاص (ا – خاص)، اسم عام (ا – عام)، اسم فاعل (ا- فاعل)، اسم مصدر (ا – مص)، اسم مفعول (ا – مفعول)، حالت جري (ح – ج)، حالت فاعلي (ح – ف)، حالت مفعولي (ح – م)، حرف جر (ح – جر)، حرف جملو (ح – جملو)، حرف ندا (ح – ندا)، صفت (صفت)، فعل (فعل)، فعل لازمي (فعل لازمي)، فعل متعدي (فعل متعدي)، فعل متعدي بالواسطه (فعل متعدي بالواسطه)، فعل مجهول (فعل مجهول)، مذڪر (مذ)، مؤنث (مث)، واحد (و)، جمع (ج). -’مفصل سنڌي لغت‘ ۾ مختلف ٻولين ۽ لهجن جون نشانيون هيٺينءَ ريت ظاهر ڪيون ويون آهن. اترادي لهجو (ات)، اپڀرنس (اپ)، انگريزي (انگ)، براهوي/بروهڪي (بر)، بلوچي (ب)، ترڪي (تر)، ٿري (ٿ)، پراڪرت (پرا)، پشتو (پش)، پنجابي (پنج)، جتڪي لهجو (جت)، جپاني (جپ)، چيني (چ)، روسي/رشين (رش)، سرائيڪي (سرا)، سنڌي (س)، سنسڪرت (سن)، عربي (ع)، فارسي (ف)، قديم سنڌي (ق - س)، ڪڇي (ڪ)، ڪوهستاني لهجو (ڪوهه)، گجراتي (گ)، لاڙي (س.ل)، لاسي (لس)، مارواڙي (ما)، هندڪو (هه)، هندي (هند)، يوناني (يو)

ايل سان لاڳاپيل لفظ

.

ايل بابت وڌيڪ اصطلاح

ايل ج ايل

ايل، ايل

.

ايل لفظ جو عام استعمال