ز. صفت. اَ +َورُ جنهن ۾ وَروڪڙِ نه هجي ، وڪڙ کان سواءِ. سنئون سڌو. ذ موجَ ، مَزو. اَڏَوڏائي.

ث. [سن. اُد، اَرڪَ = اوڙڪ، حد] اصل ، منڍ. حَد ، پڄاڻي.طرف ، پاسو ، ڏِس.

ث. [سن. جَرائي، اَمَلا] اُهو پَردو ۽ گوشت وغيره جو ويم کان پوءِ ماديءَ عورت يا چوپائِي جي پيٽ مان نڪري ، ڄَرَ.

صفت. [هه] وڌيڪ ، ٻيو. علحدو ، نرالو ، نئون. حرف جملو ۽ ، پڻ.

صفت. رواجيءَ کان وڌيڪ. جنهن جو مَٽُ نه هجي ”اورُ ڏکندو اُو ٿئي، هادي جنهن حبيب“ شاهه.

ث. [سن. ١. اَر = هلڻ، ڊوڙڻ، اُڏامڻ؛ ٢. اُرَس = طاقت، زور، شڪتي، ٻُڌي] هلان ، ڪاهه ، حملو ، جُلهه ، چڙهائي. غلبو. هُوڙهيائي. زور ، زبردستي ”سڀ لڏايا سُومري، عمر ڪري اُور“ شاهه.

ث. مصدر. ”اورڻ“ مان اسم. بيان ، ڏک سُور جو احوال. حال احوال ٻڌائڻ جي حالت. وندر ، گفتگو. چيچڙي ۾ ڪمند وجهڻ جي حالت ل.

ث. جُوئر يا ٻاجهريءَ جو لاباري بعد ٻيو اوڀَڙُ. پوک جي ٻي مورَ.