عام طور تي هيءَ سهائتا، ڪنهن به رياست طرفان ٻوڏ، زلزلن، ڏڪار ۽ باهه جهڙن عارضي فطري آفتن سان مُنهن ڏيندي متاثر ٿيلن جي واهر لاءِ آڇي ويندي آهي. بين الاقوامي قانون جي حوالي سان هن اصطلاح مان مُراد ڪنهن به آپدا هيٺ آيل علائقي ۾ ڪنهن اهڙي دفتر جو قيام عمل ۾ آڻڻ آهي، جيڪو انساني الميي کي مُنهن ڏيڻ لاءِ عالمي سطح جو درجو رکندڙ بين الاقوامي قانون مطابق قائم ٿيو هُجي. سهائتا وارو ڪم ڪندي اهڙي ڪنهن اداري تي ڪا به پابندي نه هوندي آهي، پر اهو ڪم رضاڪارانه طور همدرديءَ ۽ هڏڏوکي واري جذبي سان ڪيو ويندو آهي. ڪن جديد نظريي دانن جو خيال آهي ته ”انساني سهائتا“ رڳو عارضي فطري آفتن کي مُنهن ڏيڻ لاءِ نه، پر سماجي بُحرانن ۽ ڪن علائقن ۾ پکڙيل خاص بيمارين جي تدارڪ لاءِ به ڏني وڃي. بهرحال هن قسم جي مدد کي هڪ هاڪاري ذميواري سمجهندي، راڱي هيٺ آيل علائقي جو ”انساني ڀائپيءَ“ واري تصور موجب توڙي بين الاقوامي برادريءَ جي حصي طور”جائز حق“ تسليم ڪيو وڃي ٿو. چڱو ٿئي جو انساني سهائتا کي هڪ رضاڪارانه جذبي تحت ٿيندڙ سرگرمي نه، پر قانوني تقاضائن جي پورائي رواداريءَ جي ادائگيءَ طور مڃيو وڃي