هي اصطلاح سڀ کان پهرين، 1919ع ۾ آمريڪي سياستڪار G.L.Beer (تڏهوڪي آمريڪي صدر ووڊروولسن جو پئرس ۾ مقرر ڪيل نمائندو) استعمال ڪيو. پر جڏهن جان سمٽس (John Smuts) ”ليگ آف نيشنز“ جي ميثاق (Covenant) ۾ ٻاويهون نمبر آرٽيڪل ”Mandate System“ متعارف ڪرايو, ته هي اصطلاح سندس نالي سان منسوب ڪيو ويو. هن اختيار تحت ڪنهن به علائقي جو انتظامي ڪنٽرول ڪنهن اهڙي ملڪ يا اداري کي سونپيو وڃي ٿو، جيڪو غيرجانبداريءَ سان ان علائقي جي ماڻهن جي مرضيءَ مطابق ڪاروهنوار هلائي. جيڪڏهن انتظام سنڀاليندڙ ملڪ يا ادارو ايمانداريءَ سان ان علائقي جي سار سنڀال نه ٿو لهي، ته پوءِ ان علائقي جي هلي چليءَ جون واڳون بين الاقوامي اداري (مثال طور: گڏيل قومون) جي حوالي ڪيون وڃن ٿيون. ان کان پوءِ اهو بين الاقوامي ادارو گڏيل قومن جي آرٽيڪل 22: مطابق] ”علائقي جو انتظام تيستائين سنڀاليندو، جيستائين ان علائقي جا ماڻهو انتظامي معاملن ۾ پاڻ ڀرا نه ٿيا ٿين.“[ عمل ڪري ٿو. گڏيل قومن جي تنظيم قائم ٿيڻ کانپوءِ اهڙن ڪيترن ئي علائقن کي آزادي ۽ پنهنجا انتظام پاڻ سنڀالڻ جي اجازت ملي آهي. انهن ۾ اردن، اسرائيل، لبنان، شام، عراق ۽ نميبيا شامل آهن. مثال طور، آزاديءَ کان اڳ (1920ع ۾) نميبيا جو ملڪ (جيڪو تڏهن جرمن سائوٿ ويسٽ آفريقا جي نالي سان سڏيو ويندو هو) سار سنڀال لاءِ ڏکڻ آفريقا جي حوالي ڪيو ويو. پراهڙو اختيار ملڻ کان پوءِ ڏکڻ آفريقا، نميبيا جي چڱيءَ طرح سار سنڀال لهڻ ۾ ناڪام ويو، جنهن ڪري بين الاقوامي سطح تي ’ليگ آف نيشنس‘ طرفان نميبيا جي تيستائين نگراني ڪئي وئي، جيستائين نميبيا جا ماڻهو ۽ اڳواڻ انهيءَ لائق ٿيا جو پنهنجا معاملات پاڻ سنڀالي سگهن. گهڻن محققن جو خيال آهي ته ”Mandate System“ وارو اهو آرٽيڪل، گڏيل قومن جو ادارو پوري طرح سان لاڳو نه ڪرائي سگهيو آهي. ڪشمير، لبنان ۽ آفريقا جي ڪجهه علائقن جا مسئلا، هن سرشتي جي موجودگيءَ باوجود حل نه ٿي سگهيا. پر ٻئي طرف هن آرٽيڪل جو ڪافي ملڪن کي فائدو به پهتو. خاص طور ٻي عالمي جنگ (1939-1944) کانپوءِ جيڪي علائقا مناسب مدد لاءِ واجهائي رهيا هئا، تن جي هن نظام ذريعي واهر ڪئي وئي ۽ کين مختلف شُعبن ۾ گهربل سهائتا فراهم ڪئي وئي