آر

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

آر

आर s. f.: A cobbler’s awl. Affection, fondness, regard.

आरु s. m.: Shame, sense of honor. The strong current of the stream rushing against and washing away the bank or आरो آرو s. m. Endearment, coaxing, importunate teasing of a child.

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

آر

آرَ جمع آرُون: ث. [سن. ١. آرَا آ =تائين + ر =وڃڻ؛ ٢. اَر = اڳتي يا آرپارلنگهي وڃڻ؛ ف. آرَه] اُها شيءِ جا ٽُنگ ڪري اندر لنگهي وڃي. لوهَ جو نوڪدار اوزار. سُئيءَ جوهڪ قسم. موچيءَ جي ڪم جو هڪ اوزار ، ڪاٺ جي مُٺيي ۾ لڳل ٿُلهي سُئي جنهن سان چم کي بخيي لاءِ سوراخ ڪڍجي. ڪ

آرُ جمع آرَ: ذ. [سن. ١. اُر = اڳتي وڌي جُلهه ڪرڻ؛ ٢. آرَڻ =لَهر جي اُٿل پُٿل، ٣. آ +وِرتَ = ٽُٻي، ڪُن] وهڪري جي چوطرفي تيزي يا ڇِڪَ جا سمنڊ ۾ واءَ ۽ درياءَ ۾ اونهي کڏ سبب ٿئي، جنهن ڪري پاڻيءَ جو وهڪرو ڦيرو کائي هڪ جاءِ تي پيو ڦرندو آهي. درياءَ يا سمنڊ ۾ ڪُن پيدا ڪند

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

مفصل سنڌي لغت مان؛

آر

اعرابن سان:آرَ: ]ا - مذ[ دل جو لاڙو يا ميلان، ڇِڪ، ڪشش، اڪنڊ، اُڪير، سڪ، حبّ، قرب، پيار

* مالَ جو ڦَرَ تي آرو، پالوٽ، اُٿَلَ، ليٽَ.

* انگل، ناز، نخرو، لاڏُ، هيج، چاڳُ.

* ماکيءَ جي ماناري واري ڪاٺِي، ]س/ڪ[ آلي ڪاٺيءَ جو لَڪڻ، تَلهڙ ُ.

* ]سن: آيَرا[

* آرو، خانو، کَپَ، ڏَندو.

مخففن جي سمجھاڻي

اسم تصغير (ا – تصغير)، اسم حاليه (ا – حاليه)، اسم خاص (ا – خاص)، اسم عام (ا – عام)، اسم فاعل (ا- فاعل)، اسم مصدر (ا – مص)، اسم مفعول (ا – مفعول)، حالت جري (ح – ج)، حالت فاعلي (ح – ف)، حالت مفعولي (ح – م)، حرف جر (ح – جر)، حرف جملو (ح – جملو)، حرف ندا (ح – ندا)، صفت (صفت)، فعل (فعل)، فعل لازمي (فعل لازمي)، فعل متعدي (فعل متعدي)، فعل متعدي بالواسطه (فعل متعدي بالواسطه)، فعل مجهول (فعل مجهول)، مذڪر (مذ)، مؤنث (مث)، واحد (و)، جمع (ج). -’مفصل سنڌي لغت‘ ۾ مختلف ٻولين ۽ لهجن جون نشانيون هيٺينءَ ريت ظاهر ڪيون ويون آهن. اترادي لهجو (ات)، اپڀرنس (اپ)، انگريزي (انگ)، براهوي/بروهڪي (بر)، بلوچي (ب)، ترڪي (تر)، ٿري (ٿ)، پراڪرت (پرا)، پشتو (پش)، پنجابي (پنج)، جتڪي لهجو (جت)، جپاني (جپ)، چيني (چ)، روسي/رشين (رش)، سرائيڪي (سرا)، سنڌي (س)، سنسڪرت (سن)، عربي (ع)، فارسي (ف)، قديم سنڌي (ق - س)، ڪڇي (ڪ)، ڪوهستاني لهجو (ڪوهه)، گجراتي (گ)، لاڙي (س.ل)، لاسي (لس)، مارواڙي (ما)، هندڪو (هه)، هندي (هند)، يوناني (يو)

سرائڪي سنڌي لغت مان: