هي هڪ وسيع اصطلاح آهي جيڪو بين الاقوامي سياست ۽ پرڏيهي پاليسيءَ جي ٻين ڪيترن اصطلاحن کي چٽو ڪري ٿو، خاص طور رابرٽ جاروس ( Robert Jarvis) جا سڪيورٽي مامرن ۽ ڪينٿ والٽزKenneth Waltz) ) جا ”طاقت جي توازن،، بابت نظريا هن اصطلاح جي ذريعي واضح ٿين ٿا. هي اصطلاح ٻڌائي ٿو ته ”بين الاقوامي سرشتو،، والار جي عمل کي وڌائڻ جي سلسلي ۾ دلچسپي رکندڙ عنصرن جي ڪن خاص حالتن تحت همت افزائي ڪري ٿو، مثال طور ڪنهن به انتشاري صورتحال ۾ جڏهن هڪ رياست پاڻ کي فوجي ۽ معاشي طرح مضبوط ڪري ٿي ته ٻيون رياستون پاڻ مُرادو ڪمزور ٿيڻ لڳڻ ٿيون، جنهن ڪري علائقي ۾ عدم توازن پيدا ٿئي ٿو، رياستون هڪٻئي جي سلامتيءَ بابت فڪر مند ٿين ٿيون، اهڙي ماحول جي نتيجي ۾ هڪٻئي خلاف دُشمني ۽ تڪرار واري صورتحال جُڙڻ لڳي ٿي. ڏسڻ ۾ آيو آهي ته عام طور تي هر رياست والار پسند هوندي آهي، ڇاڪاڻ جو رياست جا اڪثر سربراهه ملڪي قومي طاقت ٻين علائقن تي قبضن ذريعي ئي وڌندي ڏسن ٿا. ان نظريي کي رد ڪندي ”دفاعي حقيقت پسندي“ ڏسي ٿي ته رياستن جي بقا وچٿرن روين ۽ حڪمت عملين جوڙڻ جي ذريعي ممڪن ٿي سگهي ٿي ڇاڪاڻ ته دنيا ۾ ڪامياب رياستن جي حوالي سان ڏٺو ويو آهي ته هڪ ئي وقت فوجي، سفارتي، پرڏيهي معاشي پاليسين کي هاڪاري رخ ۽ سهڻي طور طريقي سان هلائيندڙ رياست ئي سهپ، صبر ۽ ترقيءَ جو ماحول پيدا ڪري ٿي ۽ پاڻ سميت سڀني رياستن لاءِ عدم تحفظ جي صورتحال پيدا نه ٿي ڪري هن نظريي ۾ طاقت جي توازن جي نظريو“،”متحرڪ دفاع جو نظريو“، ”چتاءَ جي توازن جي نظريو“، ”داخلي تحرڪ جو نظريو“ ۽ ”دفاعي ابتريءَ جي نظريي“ سميت ٻيا ڪيترائي نظريا بحث هيٺ اچن ٿا