ڪن

ميڊيڪل (طب) جي ڊڪشنريءَ مان :

ڪن

ڪَنُ: ear, auricle [L]

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

ڪن

कनि: The plu. obl. of को ڪو. prep. Near, with, in possession of.

S कनु s. m.: The ear in counting cattle a head. The pan of a gun lock. कनसन में ڪن سن ۾ In the ear, privately. कनु फूकणु ڪنُ ڦُوڪڻُ To repeat an incantation in the ear.

किनि: The plu. Obl. Of को ڪو.

किनु s. m.: Stinking dirt and filth. किनु मंइणु ڪِنُ مُنئڻُ To cover with abuse.

कुनि s. f.: A large earthen vessel or vat used by blue dyers or a hole in the ground made firm with plaster used for same purpose.

कुनु s. m.: A whirlpool, eddy, vortex.

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

ڪن

ڪَنِ: ضمير. پرا. ڪاڻ ڪَنهِن. جيئن ته ”ڪَنِ لاءِ = ڪنهن لاءِ“. حرف جر. وٽ ويجهو ، نزديڪ ، ساڻ ، سان ، اوري ، اورتي ، شمال ، گڏ. ”مون ڪَنِ ڪِتاب آهي، جملو.

ڪَنُ جمع ڪَنَ: ذ. سن. ڪَرَڻُ = ڪنُ. پرا. ڪڻَو. ٻُڌڻ جو ڪم ڏيندڙ عضوو ، آواز ٻڌڻ جو حواسُ ، گوشُ ، اُذن. توجهه ، ڌيان ، خيال. ڊپ ، ڀؤ ، خطرو ، انديشو. بي سمجهه ، موڳو ، موڳشٽُ ت. ڳَڻپَ ، شمارو. ڇيڙو ، پڇاڙي. سَتار يا سُرندي جي ڳيٽي. ڄارِي جو رسو ، پکين ڦاسائڻ جي ٽنگڙ

ڪِنِ: ضمير. ٻيو حرف جر. ”ڪو“ جو جمع ، ڪيترن.

ڪِنُ جمع ڪِنَ: ذ. سن. ڪانڙي = ڪچرو. ڪچرو ، گندگي ، غلاظت ، گندگوچَر ، ٻُهر ، ميڙو ، ڇاڻو ، گند ، ميڙ سيڙ. بدبوءِ.

ڪُنِ جمع ڪُنِيُون: ث. چمڙي يا ڪپڙي رڱڻ جو ڪونَرُ يا کَڏ ، نير جي وڏي ڪونڊي ، ڪونڊاڙُ.

ڪُن: ع. الله تعاليٰ جو دنيا پيدا ڪرڻ وقت ڪيل حڪم ، ”ٿي پئو“ خدا تعاليٰ دنيا لاءِ فرمايو ته ”ڪُن“ يعني ٿي پئو ۽ دنيا پيدا ٿي.

ڪُنُ جمع ڪُنَ: ذ. سن. ڪنڊ ع ڪُنة = پاڻيءَ جو چڪر. دريا جي پاڻيءَ ۾ ڦرندڙ اونهو هنڌ يا کوهه ، درياءَ يا سمنڊ ۾ پاڻيءَ جو اونهو هنڌ، جتي پاڻي چڪر کائي ، نڪونج ، ميڙ ، ڀير ، گرداب ،گهمرو ، گهيرو ، ڀَنوَرُ ، ڦيرو ، چڪر ، ور پاڻي جو.کٽيءَ جو نير ٻوڙڻ جو نَانڌُ ڪپڙي رڱڻ

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

دفتري اصطلاحن جي ڊڪشنريءَ مان: