هر

ميڊيڪل (طب) جي ڊڪشنريءَ مان :

هر

هُرَ (سارَ، ساروڻي، کنڌ، يادگيرو): recall, remembrance, recollection

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

هر

S हरि s. m.: Vishnu.

S हरु s. m.: A plough.

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

هر

هَر

صفت. (ف.هَر) هر هڪ، سڀ.

هَر

ذ . اسم خاص. هندن جي ديوتا جو نالو، هري، ڀڳوان.

هَرُ جمع هَرَ

ذ . (پرا= هَلُ، سن. هَلُ. سن. هَل. هَرُ)ٻنيءَ کيڙڻ جو هٿڻ، کيتيءَ ڪرڻ لاءِ زمين کي اٿلائڻ جو هڪ اوزار. هَل ، هرڻ (ڪ).

هُر

اسم خاص. تعلقي جاتيءَ ۾ هڪ ديهه جو نالو. (صفت). پکين جي اُڏامڻ جو آواز.

هُر جمع هُرُون (ل)

ث . يادگيري، ڪنهن ڳالهه جو دل تي تري اچڻ واري حالت ، خيال، يادگيرو، ساروڻي، کُنڌ، سار، انتظار، اوسيڙو، فڪر، ڳڻتي، کٽڪو. ”مون کي ماري منجهه ٿي سندي هوتن هُرَ.“ (شاهه).

هِرِ (ڪ)

ڪنهن چوپائي وهٽ يا جانور کي هڪلڻ لاءِ ڪم آندل لفظ، هِش، هُش، هُش. ٻه ڏاند گڏ ٻڌل، ٻيلهڙ، اُٺ جو نننڍو ٻچو، گونئرو، توڏو.

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

سرائڪي سنڌي لغت مان: