ملڻ

سنڌي (ديوناگري) کان انگريزي ڊڪشنريءَ مان:

ملڻ

मलणु v. a.: To rub, polish, burnish, clean post and pans furbish, scour. To take up room or place, enlarge or extend one’s boundaries, or position lay hands on in interference. To knead dough, work up with fists or fingers.

S मिलणु v. n.: imper. मिलु مِلُ to be found, obtained, met with, mixed, to blend, correspond, match, tally, be joined, meet, mingle.

मुलिणि: Sam as मुल्याणी مُلياڻي.

Abbreviations

Abbreviations con = Conjunction, int = Intrjection, plu = Plural, pre = Preposition, adj = Adjective, s = Singular, m = Masculine, f = feminine, v = verb, adv = adverb, imp = imperative, v.a = verb active, v.n = verb neuter.

:جامع سنڌي لغات ۾

ملڻ

مَلَڻُ

مصدر. (سن. مر (ي) ج= مهٽڻ. ف. مالِيدن= مهٽڻ) مَهٽڻ، گُهَڻُ، رڳڙڻ، رهڙڻ. مالش ڪرڻ، ليپ ڪرڻ، مهٽي صاف ڪرڻ، ماڃڻ، مانجڻ، صاف ڪرڻ، صفا ڪرڻ، اڇو ڪرڻ، ڌڄائڻ، چلڪائڻ، چمڪائڻ، اُجارڻ، سينگارڻ. ڪُرنڊ هڻڻ. (ل). کُرڙڻ، کُرجڻ، رڳڙڻ، رڳڙوڪڍڻ، گِيهٽڻ، گِ

مِلَڻُ

مصدر. (سن. مِيلنَ< مِلَنَ< مِلَ= گڏجڻ) گڏجڻ، مِڻڻُ، ڀِڙڻُ. گڏ ٿيڻ، ڀيڙو ٿيڻ. سنمک ٿيڻ، روبرو ٿيڻ، مقابل ٿيڻ. گڏجاڻي ٿيڻ، مُکا ميلو ٿيڻ، ملاقات ٿيڻ. گڏجڻ. مِسجڻ، رلِڻ ملڻ. ملي وڃڻ، ميل ڪرڻ، ميل ٿيڻ، ملي اچڻ، ٺهڪڻ. ڦهڪڻ، ڀچڻ، ميل کائڻ، جوڙ کا

مُلڻُ

اسم خاص. هڪ قبيلي جو نالو.

مخففن جي سمجھاڻي

(ج)= جمع؛ (ت) =اترادي ٻولي؛ (ل) = لاڙ جي ٻولي؛ (ڪ) = ڪوهستان ۽ ڪاڇي جي ٻولي؛ (ٿ) = ٿر يا ٿرپارڪر جي ٻولي؛ (ڍاٽ) = ٿر جي علائقي ڍاٽ يا ڍاٽڪي ٻولي؛ (ک) = کارو يا ٺٽي جي ساحلي علائقن جي ٻولي؛ (ڪ)-(لس) =ڪوهستان ۽ لس ٻيلي جي ٻولي؛ (ڪڇ) = ڪڇي رياست يا ڪڇي ۽ جتڪي ٻولي؛ (ذ) = اسم مذڪر؛ (ث) = اسم مؤنث؛ (ذ، صفت) =صفت مذڪر؛ (ث، صفت) = صفت مؤنث؛ (سن) = سنسڪرت؛ (هه) = هندي؛ (پرا) = پراڪرت؛ (ع) = عربي؛ (ب) = بلوچي؛ (ف) = فارسي؛ (انگ) = انگريزي

سرائڪي سنڌي لغت مان: