ڪن به ٻن رياستن وچ ۾ ڪن مخصوص معاملن تي اتفاق راءِ ۽ انهن تي عمل درآمد واري سلسلي کي ”عهدنامو“ يا ”معاهدو“ سڏيو وڃي ٿو. بين الاقوامي قانون موجب: هڪ دفعو ڪي به ٻه رياستون/ قومون جڏهن ڪنهن به قسم جي بحران، تڪرار يا اڳڀرائي تي متفق ٿي پاڻ ۾ ڪو معاهدو ڪن ٿيون ته اهي معاهدي جي شقن کي مڃڻ لاءِ ذميوار پڻ بڻجن ٿيون. ڪوبه ”معاهدو“ (الف) رياستن جي وچ ۾ (ب) معاهدي ڪرڻ واري حيثيت رکندڙ بين الاقوامي تنظيمن ۽ رياستن درميان (ج)، مختلف بين الاقوامي تنظيمن جي وچ ۾ ٿي سگهي ٿو. ”ويانا ڪنوينشن“ (1969ع) ”معاهدي“ بابت وضاحت ڪندي شق: (a) (1) 2 تحت هيٺين ريت رهنمائي ڪري ٿو، ”بين الاقوامي قانون جي ضابطن هيٺ ڪن به ٻن ڌرين/رياستن وچ ۾ لکت جي صورت ۾ ٿيل سهمتي، جيڪا ڪنهن هڪ يا هڪ کان وڌيڪ دستاويز تي مشتمل هجي ۽ ان جو ڪونه ڪو واضح حدف مقرر هجي.“ اهڙي طرح ٺاهه، سهمتي، ضابطا ۽ بااختيار اقرار نامه به ڪنهن مڪمل معاهدي جي شڪل اختيار ڪري سگهن ٿا. معاهدي لاءِ ضروري آهي ته اهو تحريري شڪل ۾ هجي، ڇاڪاڻ ته ويانا ڪنوينشن مطابق زباني معاهدن جي صورت ۾ ان تي عمل درآمد لاءِ ڪوبه قانوني رستو واضح نه ٿو ٿئي، بلڪ اهو ته ٻنهي ڌرين جي نيت جو محتاج هجي ٿو. ڪوبه معاهدو ٻن يا ان کان وڌيڪ ڌرين ۾ ٿي سگهي ٿو