ڪو به ملڪ جيڪڏهن ڪنهن ٻئي ملڪ کي پنهنجي باشندن لاءِ سندن اباڻي ملڪ جي قانون مطابق رهڻ ۽ ڪم ڪرڻ جو پابند ڪري، ته انهيءَ نظام کي سرحد کان ٻاهر قانون جي عملداريءَ (Extra-territoriality) جو نالو ڏنو وڃي ٿو.مثال: جيڪڏهن ملڪ ”الف“پنهنجي ملڪ مان موت جي سزا کي قانوني طور ختم ڪري ڇڏيو آهي ۽ ملڪ ”الف“جو رهاڪو ملڪ ”ب“ ۾ وڃي، اهڙو ڏوهه ڪري ٿو. جنهن جي سزا اتي موت هجي، ان صورت حال ۾ ملڪ ”الف“ پنهنجي قانون مطابق ملڪ ”ب“ کان گهر ڪري سگهي ٿو، ته ملڪ ”الف“ جي ڏوهاريءَ کي موت جي سزا نه ڏني وڃي، ڇاڪاڻ ته ملڪ ”الف“ ۾ موت جي سزا کي ختم ڪيو ويو آهي. اهڙي گهُر کي Extra-territoriality به چيو وڃي ٿو. جنهن دؤر ۾ انگريزن جو دُنيا جي وڏي حصي تي راڄ هو، ان وقت انگريز هر ملڪ (جيڪي هنن جي قبضي يا اثر هيٺ هئا) جي ڪورٽن ۽ انتظامي فيصلن ۾ پنهنجن باشندن لاءِ پنهنجي ملڪ جو قانون هلائيندا هئا. هينئر Extra-territoriality واري اصول کي ٻئي مُلڪ سان لاڳاپن جي نوعيت موجب سفارتي طرح (Diplomatically) سان استعمال ڪيو ويندو آهي. ڪجهه معاملن ۾ ڪن ملڪن پاران ملڪي قانون کي ڪنهن ٻئي مٿان زوريءَ به مڙهيو ويندو آهي. جيئن نيٽو جي قائم ڪرڻ جو هڪ سبب اهو به هو، ته جيڪڏهن دُنيا جو ڪو ملڪ بين الاقوامي قانون مڃڻ کان بغاوت ٿو ڪري، ته ان کي زوريءَ مڃائڻ لاءِ نيٽو طرفان طاقت جو استعمال ڪيو وڃي.